Hodowla Pierwszymi odmianami barwnymi papużek falistych była żółta i niebieska Po raz pierwszy papużki faliste pojawiły się w Europie w 1840, w Anglii (sprowadzone zostały przez Johna Goulda) i przez kolejne 20 lat rozprzestrzeniły się w hodowlach w pozostałych częściach Europy. Pierwsze odmiany barwne pojawiły się w latach 70. i 80. XIX wieku. Papużki faliste zyskały szeroką sympatię z kilku ze względu na łatwość w opiece; są dobrym zwierzęciem domowym również dla dzieci i seniorów. Ponadto łatwo się oswajają i pozwalają opiekunom na dotykanie się, preferując głowę i jej okolice. Przy właściwej opiece mogą przeżyć w niewoli około 15 lat. Ze względu na ich dużą towarzyskość należy poświęcać pojedynczemu ptakowi dużo czasu, a jeśli jest to niemożliwe – kupić więcej papużek. Właściwym pokarmem podstawowym dla papużek falistych jest odpowiednio dobrana mieszanka ziaren, która powinna zawierać proso, kanar, proso senegalskie, proso japońskie, owies i niewielką ilość nasion oleistych; podawać można również dzikie trawy, bardziej wartościowe od gotowych mieszanek. Gotowe mieszanki sklepowe dla papużek falistych nierzadko zawierają zbyt duży odsetek tłustych nasion. Przynajmniej 2–3 razy w tygodniu papużki musza otrzymywać owoce i warzywa – podobnie jak inne australijskie papugi, najchętniej jedzą zieleninę.